Жила девочка Женя. Однажды мама послала её в магазин за баранками. Женя купила семь баранок: две для папы, две для мамы, две баранки для себя и одну для братика Павлика. Взяла Женя связку баранок и пошла домой. Идёт она, по сторонам смотрит. А в это время незнакомая собака подошла сзади и съела все баранки. Когда Женя заметила, было уже поздно. Собака доедала последнюю маленькую баранку.
– Ах, вредная собака ! – закричала Женя и погналась за ней.
Женя бежала, бежала, но собаку она не догнала, только заблудилась. А место совсем незнакомое. Испугалась Женя и заплакала. Вдруг, откуда ни возьмись, старушка:
– Девочка, девочка, почему ты плачешь?

Женя рассказала, что с ней случилось. Старушка пожалела Женю, привела её в свой садик и говорит:
– Ничего, не плачь, я тебе помогу.
Правда, баранок у меня нет, но у меня в садике растёт один цветок. Он называется „цветик-семицветик”. Этот цветок всё может. Я подарю тебе цветик-семицветик,
и он всё сделает. Старушка сорвала очень красивый цветок и дала его девочке Жене.
Цветок был похож на ромашку. У него было семь лепестков: жёлтый, красный, зелёный, синий, оранжевый, фиолетовый и голубой.
– Этот цветок не простой, – сказала старушка. – Он может исполнить всё, что ты захочешь. Для этого надо оторвать один лепесток, бросить его и сказать:
Лети, лети, лепесток,
Через запад на восток,
Через север, через юг,
Возвращайся, сделав круг.
Лишь коснёшься ты земли –
Быть по-моему вели.

Женя вежливо поблагодарила старушку и вышла из садика. Она хотела вернуться домой, но не знала как. Девочка хотела уже заплакать, но вспомнила про цветик-семицветик. Она быстро оторвала жёлтый лепесток, бросила его и сказала волшебные слова, которым научила её старушка. А потом добавила: „хочу, чтобы я была дома с баранками”. Не успела она это сказать, как очутилась дома, а в руках – связка баранок.

Словарь
лепесток – ծաղկաթերթ                                север – հյուսիս
запад – արևմուտք                                         юг – հարավ
восток – արևելք                                             очутиться – հայտնվել

1.Найдите в тексте ответы на вопросы и прочитайте их.
1. Что Женя купила в магазине? Женя купила в магазине барашек.
2. Кто съел баранки? Баранки съела собака.
3. Как Женя очутилась в незнакомом месте? Женя бежала за собакой и заблудилась.
4. Кто подарил Жене цветок? Жене цветок подарила бабушка.
Каким был цветок? Цветок был волшебным.
5. Какое первое желание Жени исполнил цветик-семицветик? Женя заблудилась и цветок помог попасть домой.

2.Согласны ли вы с тем, что…
1. Однажды мама послала Женю за хлебом. 2. Собака съела все баранки.
3. Женя догнала собаку и отобрала у неё баранки. 4. Старушка не помогла
Жене. 5. Цветок был похож на розу.
Нет я не согласна

3.Продолжите предложения, используя данные ниже слова.
1. В булочной можно купить печенье, баранки, кекс, торт.
2. В цветочном магазине можно купить ромашки розы, тюльпаны, колокольчики, подснежники.
3. В книжном магазине продаются книги, альбомы, тетради, учебники.
Слова для справок: книги, баранки, печенье, ромашки, розы, тюльпаны, альбомы, тетради, учебники, кекс, торт, колокольчики, подснежники.

4.Подберите антонимы к выделенным словам.
Продавать баранки – покупать баранки
посадить цветок – сорвать цветок
войти в садик – выйти из садика
забыть правило -вспомнить правило
отдать книгу – забрать книгу.

5.Напишите в нужной последовательности.
1. Женя поблагодарила старушку и вышла из садика.
2. Мама послала Женю в магазин за баранками.
3. Женя заблудилась, испугалась и заплакала.
4. Она сорвала очень красивый цветок и дала его Жене.
5. Старушка пожалела девочку и привела её в свой садик.

2. Мама послала Женю в магазин за баранками.
3. Женя заблудилась, испугалась и заплакала.
5. Старушка пожалела девочку и привела её в свой садик.
4. Она сорвала очень красивый цветок и дала его Жене.
1. Женя поблагодарила старушку и вышла из садика.

Домашнее задание «Цветик-семицветик. Часть 1.» читать, рассказывать

about:blank

Մի մարդ մի աղջիկ ուներ: Այս աղջիկը մի հիվանդություն ուներ, ամեն օր մեկ բարձ էր կարում, եթե չկարեր, այդ օրը օր չէր լինի: Նա կարում էր բարձերն ու շարում տանիքում: Եվ չէր թողնում, որ ծնողները դրանք վաճառեն: Երբ մարդիկ հարցնում էին, նա պատասխանում էր, որ դրանք վաճառքի համար չեն: Թռչունները գալիս էին, թառում բարձերին,  բարձերի վրա ձագեր էին հանում, կերակրում, թռչել սովորեցնում և չվում այլ երկրներ: Ամեն գարուն նորերն էին գալիս, հետո կրկին հեռանում և հեքիաթային բարձերի պատմությունը պատմում էին աշխարհով մեկ: Տանիքին, անձրևի ու քամու, արևի տակ՝ բարձերը չէին փչանում. նրանք ավելի էին գեղեցկանում, արևի ճառագայթներից փայլ էին ստանում և փափո՜ւկ-փափուկ էին:

Լուրը հասավ հեռավոր երկրի թագավորի աղջկան: Աղջիկը պահանջեց,  որ գտնեն այդ երկիրն ու այդ բարձերի տիրոջը ու դրացից մեկն անպայման իրեն բերեն:

Վեզիրը ճանապարհ ընկավ: Ճանապարհին հոգնեց ու քնեց մի ծառի տակ, թռչունները, որ նստած էին ծառի ճյուղին, սկսեցին խոսել.

– Այս մարդը փնտրում է այն աղջկա տունը, ուր մենք գնում ենք, եթե հետևի մեզ, ապա ավելի արագ կգտնի տունը, որը փնտրում է:

Թռչունները կտցահարեցին քնած վեզիրին, բայց նա ոչինչ չհասկացավ: Բարկացավ թռչունների վրա,  վեր կացավ ու շարունակեց ճանապարհը: Երկար հարցուփորձից հետո գտավ քաղաքը, որտեղ ապրում էր աղջիկը: Դեռ հեռվից երևում էր լուսարձակող տունը: Վեզիրը մոտեցավ տանը, բարևեց հորը, մորը, աղջկան և ապա խնդրեց.

– Թագավորի աղջիկը լսել է ձեր կախարդական բարձերի մասին և հրամայել է, որ դրանցից մեկն իր համար գնեմ:  Դու չքնաղ ու գեղեցիկ ես,- շարունակեց վեզիրը,- եթե չվաճառես բարձերից մեկը, ապա թագավորի աղջիկն ինձ կզրկի կյանքից: Խղճա ինձ,- խնդրեց վեզիրը:

Աղջիկը խղճաց նրան, թե ուղղակի իր համար միևնույնն էր, թե բարձերից քանիսը կպակասեն՝ ասաց.

– Բարձրացի՛ր տանիք, ընտրիր որը կցանկանաս և տար քեզ հետ: Վճարել հարկավոր չէ:

Վեզիրը դռան մոտ կանգնած հոր ձեռքերում մի քսակ ոսկի թողեց և բարձրացավ տանիք: Մոտեցավ իր ընտրած բարձին, բռնեց այն, որ բարձրացնի, բայց նույն պահին բարձը թռչուն դարձավ, թռավ ու հեռացավ: Վեզիրը գրկեց մյուս բարձը, բայց կրկնվեց նույնը, այս բարձն էլ թռչուն դարձավ ու թևին տալով հեռացավ: Խեղճ վեզիրը որ բարձին մոտենում էր,  այն թռչուն էր դառնում ու հեռանում տանիքից: Շուտով բոլոր թռչունները պտտվում էին տան վերևում: Նրանք երամ դարձած հեռացան՝ թողնելով վեզիրին ձեռնունայն:

Վեզիրն իր երկիր վերադարձավ դատարկաձեռն: Թագավորի աղջիկը հրամայեց պատժել վեզիրին: Երեկոյան,  երբ հուսահատ վեզիրն այդ մասին պատմեց որդուն ու կնոջը, որդին ասաց.

– Հա՛յր, ես կգնա՛մ և կբերեմ այդ հրաշք բարձերից մեկը:

Ինչ ասեմ, որքան հայրը համոզեց որդուն, որ չանի այդպիսի բան, որդին չհամաձայնեց: Առավոտյան հոր հետ գնաց պալատ, խոնարհվեց արքայադստեր առջև ու ասաց.

– Ձերդ մեծություն, հորս կյանքն իրեն տվեք, և ես կբերեմ ձեր խնդրանքը: Երբ դատարկաձեռն կգամ՝ քեզ լինի և՛ հորս, և՛ իմ կյանքը:

Թագավորի աղջիկը համաձայնեց տղայի հետ: Իմաստունները նրան բացատրեցին, որ ավելի լավ է սպասել, քան զրկվել և՛ վեզիրից, և՛ ցանկացածից:

Երիտասարդը ճանապարհ ընկավ: Ճանապարհին հոգնած քնեց ծառի տակ: Ծառի ճյուղին նստած թռչունները սկսեցին խոսել.

– Այս երիտասարդը գնում է բարձ բերի իր թագավորի աղջկա համար: Այդ բարձերը լցված են աղջկա երազանքներով,  և միայն նա կկարողանա դրանք վերցնել, ով կսիրի աղջկան, ով իր սերը կտա երազանքների փոխարեն: Բարձերը կդառնան իրական, և նա կկարողանա տանել թագավորի աղջկա համար: Եթե այս երիտասարդը հետևի մեզ, ապա արագ կգտնի աղջկա տունը:

Իսկ այդ նույն պահին երիտասարդը քնի մեջ լսում էր թռչունների խոսակցությունն ու մտածում,  որ ինքն անպայման պետք է փրկի իր հոր կյանքը:

Երիտասարդը արթնացավ, նայեց ծառի ճյուղերին, տեսավ այն երկու թռչուններին, որոնք խոսում էին, և հասկացավ,  որ իր տեսածը երազ չէր: Սպասեց այնքան, մինչև թռչունները հանգստացան և թռան: Ճանապարհին էլ հաց ու ցորեն լցրեց, որ նրանք երբեմն- երբեմն ուտեն և իրենից շատ չհեռանան: Այդպես միասին հասան այն քաղաքը, որտեղ ապրում էր աղջիկը: Դեռ հեռվից երևում էր տների մեջ ցոլցլացող տունը: Այն ասես հրդեհի մեջ լիներ: Տանիքը փայլատակում էր արևի ճառագայթներից ու սեփական ճառագայթներով միանում երկնքին: Երիտասարդը մոտեցավ լույսերի մեջ ողողված տանը: Տանիքը շողշողում էր ու լուսավորում շրջապատը: Թռչունները թռան ու նստեցին բարձերին: Նրանք արդեն իրենց համար բույն էին ընտրում: Երիտասարդն անզուսպ հիացմունքով բարձրացավ տանիք ու գրկեց բարձերից մեկը: Բարձը կորցրեց փայլն ու իրական դարձավ: Նա գրկեց մյուսը, այն նույնպես կորցրեց փայլն ու իրական դարձավ: Թռչունները խառնվեցին իրար, նրանք ճռվողելով պտտվեցին տանիքի շուրջ, և այդ աղմուկից աղջիկը դուրս եկավ տանից: Լույսի փայլն աչքերում և հոգում, նա այնքան չքնաղ էր, որ երիտասարդը ցած դրեց բարձն ու մոտեցավ աղջկան:

– Դու կամուսնանա՞ս ինձ հետ,- ասաց աղջկան:

Աղջիկը ժպտաց: Դրանից նրա աչքերի ցոլանքն ավելի շատացավ, իսկ ժպիտը հմայեց երիտասարդին:

– Ես այս իրերից մեկը պետք է տանեմ իմ թագավորի աղջկա համար, պետք է փրկեմ հորս կյանքը, հետո կվերադառնամ քո հետևից, դու համաձա՞յն ես:

Աղջիկը կրկին ժպտաց ու լուռ խոնարհվեց:

– Կարող ես բոլորը տանել:

Կարծում եմ, որ արդեն հեքիաթն ավարտվեց: Երիտասարդն այդ բարձերից մի քանիսը տարավ իր թագավորի աղջկա համար: Իհարկե մի մասն էլ մնաց թռչունների համար, չէ՞ որ նրանց ձագուկներն իրենց լավ էին զգում այդտեղ:

Արքայադուստրը երջանիկ էր, աշխարհում ոչ ոք չուներ նման փափուկ ու փայլկտացող բարձեր: Տղան իր հոր հետ վերադարձավ աղջկա մոտ: Ամուսնացավ աղջկա հետ, և նրանք այնքան երջանիկ էին, որ դարձել էին արևալույս:

Однажды на крышу царского дворца села сова. В саду сова увидела соловья. Все, кто проходил мимо дерева, низко кланялись соловью.

Вскоре появился сам царь. Он нес золотой поднос с лучшей едой. Сова увидела, что царь положил поднос на землю, а соловей слетел с дерева и начал есть.

Сова спросила соловья:

-Скажи мне, — чем ты заслужил такой почет?

-Царь любит меня за мое пение, — ответил соловей. – Он приказал выполнять все мои желания и каждый день приходит кормить меня с золотого подноса.

Когда наступила ночь, сова подумала: «Мой голос не хуже соловьиного. Когда царь услышит , как я пою, он прогонит соловья и прикажет выполнять все мои желания. И мне не придется ночью охотится за мышами, если царь будет приносить мне пищу на золотом подносе!»

И сова начала изо всех сил ухать. Она кричала так громко, кто спал во дворце, сразу же проснулся.

-Кто это смеет так кричать в моем дворце? – рассердился царь. – Найти виновного и привести сюда!

Все начали выполнять приказ. Найти сову было легко, потому что она все время ухала.

-Ощипать ее заживо! – приказал царь.

Слуги ощипали сову и выбросили из дворца.

Завистливая сова еле-еле добралась до леса. Она часто рассказывала свою печальную историю попугаям и всегда ругала соловья:

-Это он во всем виноват, злодей!

-Чем же он виноват? – спрашивали попугаи.

-А как же! Если бы я не встретила у дворца соловья, я бы не запела. А если бы не запела, меня бы не ощипали! Вот и выходит, что в моей беде виноват соловей!

Вопросы

1.Как царь относился к соловью?

Царь относился к соловью очень хорошо.

2.Почему сову прогнали?

Потому что он не дал спать королю.

3.Почему сова ругала соловья?

Потому что сова считала соловья виноватым в её беде.

4.Права ли сова?

По-моему сова не права.

5.Напишите свое мнение о сове.

По-моему сова завистливая и злопамятная.

1.Вставьте нужные предлоги.

Всё лето листья подставляли солнцу свои ладошки. Они пропитались солнцем. К осени листочки стали золотыми (в, за, к). Капля воды стукнула по листку (с, по). Лист упал. Синица села на дерево (на, до, над). Ветер закружил листву. Зашумел золотой дождь. Как красиво осенью в лесу (по, из, в)!

2. Прочитайте. Разделите текст на предложения. Спишите. В конце предложений поставьте нужные знаки препинания.

Из родников вода течёт в ручьи. Из ручьёв она бежит в реки. Большие реки текут в моря. Куда девается вода из моря? Почему она не бежит через край? Вода из моря поднимается туманом, из тумана рождаются тучи, из туч вода падает на землю.

3. Продолжите:

Одежда: шуба, куртка, брюки.

Пища: суп, салат, пельмени.

Напитки: чай, кофе, молоко, сок.

Посуда: тарелки, лошка, вилка, нож.

Учебные вещи: книга, пенал, тетрадь, ручка.

4. Составьте 3 вопросительных и 3 побудительных предложения.

Куда едет этот автобус?

Какие картины ты любишь?

Какую книгу ты любишь?

Завари мне чай.

Отдай мне ручку!

Помоги сделать домашнее задание, пожалуйста.

Домашнее задание: «Завистливая сова» читать, рассказывать

Ժայռից մասուր է կաթում,
Կարմիր սարսուռ է կաթում,
Ձորում մշուշ է:

Առուն մասուր է տանում,
Կարմիր սարսուռ է տանում,
Ի՜նչ էլ աշխույժ է:

Առուն բարի է այնպես,
Հասկանալի է այնպես,
Այնպես անուշ է:

Նա երկնչում է քարից,
Բայց երբ թռչում է քարից,
Ահռելի ուժ է:

Առուն ինչպե՞ս կլռի,
Սերս եկել է ջրի,
Ձեռքինը կուժ է:

Առուն մասուր է տանում,
Կարմիր սարսուռ է տանում,
Աշուն է, ուշ է:

Առաջադրանքներ

1. Ընթերցի՛ր բանաստեղծությունը՝  դուրս գրելով և բացատրելով անծանոթ բառերը։
   երկնչում – վախենալ
2. Ընթերցի՛ր ՝առանձնացնելով և բացատրելով փոխաբերությունները։
   Կարմիր սարսուռ է կաթում – մասուրը վախենում է
3. Ո՞վ է ստեղծագործության գլխավոր հերոսը․ հիմնավորի՛ր պատասխանդ։
   Իմ կարծիքով գլխավոր հերոսները առուն և մասուրն են, որովհետև բանաստեղծությունը նրանց մասին է։
4. Ի՞նչ գույն ունի այս բանաստեղծությունը։ Նկարի՛ր այն միայն գույներ օգտագործելով։
   Իմ կարծիքով այս բանաստեղծության գույնը կարմիրն է։
5. Առանձնացրո՛ւ քեզ դուր եկած տողերը և հիմնավորի՛ր ընտրությունդ։
   Ժայռից մասուր է կաթում,
   Կարմիր սարսուռ է կաթում,
   Ձորում մշուշ է:
   Ինձ դուրր եկավ այս եռատողը, որովհետև այն շատ գեղեցիկ է շարադրած։
6. Վերլուծիր բանաստեղծության մեջ ընդգծված հատվածը։
   Նա երկնչում է քարից,
   Բայց երբ թռչում է քարից,
   Ահռելի ուժ է-Առուն վախենում է քարից, որովհետև խանգառում է իրեն ազատ խոսելուն, բայց երբ քարին է դիպչում ավելի ուժեղ է հոսում։
7. Բացատրի՛ր հետևյալ միտքը․

Առուն մասուր է տանում,
Կարմիր սարսուռ է տանում,
Աշուն է, ուշ է-Ուշ աշուն է ցուրտ է առուն քշում տանում է կարմիր մասուրներին

8. Տրված բառերի գործածությամբ, ութնյակներ / ութ տողից կազմված բանաստեղծություն/  կամ քառյակներ/ չորս տողից կազմված բանաստեղծություն/, հորինի՛ր: 

Մասուր, սարսուռ, աշուն, ուշ, փուշ, կարմիր, անուշ, մշուշ, մուժ, քամի, տանի:

Ուշ աշուն է մուժ մշուշ,
Քամին տանում թուփ ու փուշ,
Կարմիր մասուրը սարսռում,
Անուշ օրոր է անում։

9. Գրի՛ր ստեղծագործական շարադրություն << Մասուրի ճամփորդությունը>> վերնագրով և հրապարակի՛ր։

Մասուրի ճամփորդությունը

Կար, չկար մի մասուր կար։ Այդ մասուրը միակ մասուրն էր, ով ժայռի վրա էր մեծանում և այդ պատճառով նրա հետ ոչ-ոք ընկերություն չէր անում։ Մեկ-մեկ ուժեղ քամիներ էին լինում ժայռի վրա և այդ ժամանակ մասուրը ուժեղ բռնվում էր իր ճյուղից, որպեսզի չպոկվի և չընկնի առուն։ Մի անգամ քամին այնքան ուժեղ էր, որ մասուրը չկարողացավ իրեն պահել և պոկվեց ընկավ առուն։ Մասուրը շատ վախեցած էր։ Հանկարծ առուն սկսեց խոսել մասուրի հետ։
— Բարև, դու ո՞վ ես,- հարցրեց առուն։
— Բարև ես մասուրն եմ ,- վախեցած ասաց նա։
— Ինչպե՞ս հայտնվեցիր այստեղ։
— Ուժեղ քամին ինձ պոկեց իմ ճյուղից և ես ընկա։
— Մի վաղեցիր։ Արի ընկերություն անենք։ Ես քեզ կտանեմ ճամփորդության և ցույց կտամ նոր, գեղեցիկ և հետաքրքիր վայրեր։
Մասուրը համաձայնվեց և նրանք սկսեցին իրենց ճամփորդությունը։ Առուն մասուրին ցույց տվեց գեղեցիկ անտառներ՝ ներկված աշնանային գույներով, ծանոթացրեց տարբեր կենդանիների հետ, որոնք ջուր էին խմում առվից։ Ցույց տվեց թռչունների երամներ, որոնք չվում էին տաք երկրներ։ Նրանք անցան գյուղերի կողքով, մասուրը տեսավ գյուղացիների քրտնաջան աշխատանքը։ Առուն և մասուրը շատ հետաքրքիր ճամփորդություն ունեցան։

10. Արտահայտիչ ընթերցի՛ր բանաստեղծությունը, ձայնագրի՛ր ընթերցումդ և հրապարակի՛ր բլոգումդ։

11. Ի՞նչ գիտես մասուրի մասին։ Տարբեր աղբյուրներից օգտվելով՝ ուսումնական նյութ պատրաստի՛ր։ 

Հիմնականում կանաչ, դարչնագույն կամ գորշ ընձյուղներով թփեր են՝ պատված փայտանման, ամուր, սուր, կեռ փշերով, բարձրություն՝ մինչև 2 (3) մ։ Տերևները հերթադիր են, բարդ, կենտփետրաձև, ատամնաեզր։ Ծաղիկները մեկական են կամ հովանոցաձև ծաղկաբույլերում հավաքված, մասրենու ծաղիկն ունի 8 պսակաթերթ, երկսեռ, սպիտակ, վարդագույն, կարմիր, դեղին։ Ծաղկում է մայիս-հունիսին։ Պտուղը բազմասերմ ընկուզիկ է, պտղաբույլը՝ մսալի, ոչ հյութալի, արտաքին մաշկը՝ կաշեկերպ, հաստ, կարմիր, վարդագույն, դեղնակարմրավուն և այլն։ Ունի անուշ, քաղցր բույր, առէջը գազարագույն է։ Պտուղը պարունակում է վիտամիններ (հատկապես՝ C), շաքարներ, թթուներ, աղաղանյութեր, հանքային տարրեր, եթերայուղեր և այլն։ Բժշկության մեջ պտուղներն օգտագործում են որպես վիտամինային հումք (թուրմ, հյութեր), յուղը կիրառվում է սնուցողական խոցերի, մաշկային որոշ հիվանդությունների բուժման համար։

Աշնանը մասրենու վրա նկատվում են նարնջագույն կամ կարմիր, հյութալի, կեղծ պտուղներ։ Իսկական պտուղները մանր միասերմ ընկուզիկներ են, որոնք կարելի է օգտագործել որպես դեղամիջոց։

Տարածված է բոլոր մարզերում։ Աճում է լեռնալանջերին, անտառեզրերին, թփուտներում, բաց տարածքներում (900-2200 մ բարձրություններում) և այլն։

Вдруг королевский замок исчез. Эзольда увидела городскую площадь, по которой шел человек в простой одежде. Люди ему кланялись, смотрели на него с огромной любовью.

— Кто этот царь, которого так горячо любят? – спросила Эзольда.

— Не царь это, а простой бедный человек! – отвечала звездочка. – Но он научил бедных людей читать, и народ благодарит его. Но смотри: я покажу тебе, за что еще можно любить людей.

Перед Эзольдой открылся большой зал. Люди громкими криками выражали свою любовь и восторг человеку, который там стоял. Многие падали на колени.

Это должно быть могущественный король? – произнесла Эзольда.

— О, нет!.. Не король это. А врач, который вылечил людей от многих опасных и серьезных болезней. Но смотри, Эзольда, еще смотри!

По дороге шел человек. За ним бежал народ. Люди говорили ему слова благодарности и выражали свою большую любовь.

— Кто это? – спросила Эзольда, боясь снова ошибиться.

— Это недавний богач, теперь самый бедный в стране. Он все, что имел, отдал бедным. И за это заслужил любовь народа…

Сказав это, звездочка исчезла.

Исчез с ней и лунный свет в комнате Эзольды. На другое утро все во дворце ожидали новых приказаний, новых капризов и желаний принцессы. Но Эзольда ничего не приказывала…

На следующий день принцесса заявила, что она уже не желает иметь звездочку. Рыцари знали, что желания принцессы менялись быстро, и ничуть не удивились этому. Они стали ждать нового приказания Но прошел день, прошел другой, третий – Эзольда ничего не требовала, ничего не приказывала.

— Что случилось с Эзольдой? – удивлялись рыцари.

Вопросы

1. О ком рассказала звездочка Эзольде?
   Звёздочка показал Эзольде одного человека который научил людей читать и писать. Ещё звёздочка показала Эзольде одного врача, который вылечил много людей, а ещё звёздочка показала Эзольде одного богача, который все его драгоценности отдал бедным.
2. Почему изменилась Эзольда?
   Эзольда изменилась, потому что звёздочка показал ему много людей, которые помогли миру.
3. Какой станет Эзольда? Придумайте концовку.
   Эзольда больше никогда ничего не хотела от рыцарей королевства, а помогала как врач, как бедный и богач.

1. Как называются слова, которые здесь перечислены?

Бегемот, болезнь, верблюд, гроза, дождь, диван, доброта жадность, инженер, костюм, карандаш, охотник, печаль, посуда, вьюга, радость, писатель, друг, упрямство, актер.

Бегемот-животные диван-предмет карандаш-предмет радость-состояние
болезнь-состояние доброта-качество охотник-профессия писатель-профессия
верблюд-животные жадность-качество печаль-состояние друг-
гроза-явление инженер-профессия посуда-предмет упрямство-характер
дождь-явление костюм-одежда вьюга-явление актёр-профессия

Впишите слова:

добрые — люди;

милые — животные;

полезные — предметы, вещи;

сильный — чувства, качества человека;    

холода — явления природы.

2. Прочитайте начало текста. Продолжите его.

Лес.

Вот и пришла осень в лес. Все деревья, кусты, цветы пожелтели и покраснели.

3. Продолжите ряд слов.

Названия деревьев: дуб, ель, берёза, ива.

Название цветов: подснежник, роза, гвоздика, мимоза.

Названия грибов: боровик, осиновик белый, гриб зонтик, мухомор

Названия птиц: воробей, попугай, фламинго, сова, аист

Названия животных: тигр, ягуар, верблюд, медведь

4. Прочитайте. Запишите слова в два столбика.

Музыка, композитор, картина, художник, сочинять, пение, певец, гнездо, птичка, петь, бабочка, цветок, машина, водитель, учить. (Кто? Что?)

Кто? Что?
композитор Музыка
художник картина
певец сочинять
бабочка пение
водитель гнездо
птичка
петь
цветок
машина
учить

Домашнее задание: «Чудесная звездочка» /часть 4/ читать, рассказывать